Żbik
Żbik ssak drapieżny zaliczany do rodziny kotowatych, zamieszkujący gęste lasy obszarów górskich Europy, Kaukazu i Azji Mniejszej.
Osiąga długość ciała 46–90 cm, ogona 25–40 cm, ciężar 4–18 kg. Samce są znacznie większe od samic. Sylwetką i ubarwieniem przypomina na pierwszy rzut oka pręgowaną odmianę kota domowego, jest jednak znacznie większy i masywniejszy, ma krótszy i tępo zakończony ogon, krótsze uszy. Sierść długa, gęsta, ubarwiona w wierzchniej części żółtawoszaro, w niewyraźne, poprzeczne, ciemne pręgi, na kończynach i ogonie poprzeczne, ciemnobrunatne pręgi, na karku cztery wyraźne pręgi, na tylnych kończynach powyżej opuszek czarne plamy.
Aktywny nocą, znakuje terytorium wydzieliną gruczołów podeszwowych i analnych, także śladami pazurów na korze drzew. Żyje samotnie, poluje na niewielkie ssaki, głównie gryzonie, oraz ptaki, również ryby i żaby, niekiedy atakuje małe sarenki i jelonki, także jagnięta owiec wypasanych na polanach leśnych. Doskonale wspina się na drzewa, dzień spędza w wykrotach i rozpadlinach, niekiedy zajmuje nory lisów.
Z uwagi na łatwość kojarzenia się z kotami domowymi, większość żbików zamieszkujących lasy, zdaniem naukowców, jest mieszańcami, tzw. kotożbikami.
Ryś
Ryś, , ssak z rodziny kotowatych. Osiąga długość ciała 80–110 cm, ogona 15–25 cm, waga 18–35 kg. Futro żółtawoszare do czerwonobrązowego, ciemne cętkowanie zmienne: od bardzo wyraźnego do słabo zaznaczonego; wyraźne bokobrody; na czubkach uszu czarne pędzelki włosów; ogon tępy z czarnym końcem; nogi wysokie; stopy szerokie, gęsto owłosione, ze wciągalnymi pazurami.
Niegdyś występował w całej Europie, obecnie jeszcze tylko w Skandynawii i Karpatach, szczątkowo na Półwyspie Iberyjskim i Bałkańskim oraz we wschodniej Europie; w Polsce Karpaty i Puszcza Białowieska; środkowa Azja, Ameryka Północna. Zamieszkuje zwarte lasy o bujnym podszyciu z rozrzuconymi polanami i skałkami. Prowadzi aktywny tryb życia o zmierzchu i w nocy; poza okresem godowym — samotnik; wspina się dobrze, ale rzadko; stałe szlaki po terenie łowieckim znakuje moczem i kałem. Poluje z podchodu lub z zasadzki, nie jest wytrwałym biegaczem. Legowiska wypoczynkowe i kotniki znajdują się w gęstych zaroślach, wiatrołomach i rozpadlinach skalnych. Jego pokarm stanowią ssaki od myszy po cielęta jeleni, ale preferuje sarny i zające, niekiedy ptaki.
